ΣΥΧΝΈΣ ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ

Η αναγνώριση ραδιοσυχνότητας ή RFID είναι ένας γενικός όρος για τεχνολογίες που χρησιμοποιούν ραδιοκύματα για την αυτόματη αναγνώριση ατόμων ή αντικειμένων. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι ταυτοποίησης, αλλά η πιο συνηθισμένη είναι η αποθήκευση ενός σειριακού αριθμού που ταυτοποιεί ένα άτομο ή αντικείμενο, και ίσως άλλων πληροφοριών, σε ένα μικροτσίπ που είναι προσαρτημένο σε μια κεραία (το τσιπ και η κεραία μαζί ονομάζονται αναμεταδότης RFID ή ετικέτα RFID). Η κεραία επιτρέπει στο τσιπ να μεταδίδει τις πληροφορίες αναγνώρισης σε έναν αναγνώστη. Ο αναγνώστης μετατρέπει τα ραδιοκύματα που αντανακλώνται από την ετικέτα RFID σε ψηφιακές πληροφορίες που μπορούν στη συνέχεια να διαβιβαστούν σε υπολογιστές που μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν.

Ένα σύστημα RFID αποτελείται από μια ετικέτα, η οποία αποτελείται από ένα μικροτσίπ με μια κεραία, και έναν ερωτηματοδότη ή αναγνώστη με κεραία. Ο αναγνώστης εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Η κεραία της ετικέτας συντονίζεται για να λαμβάνει αυτά τα κύματα. Μια παθητική ετικέτα RFID αντλεί ενέργεια από το πεδίο που δημιουργείται από τον αναγνώστη και τη χρησιμοποιεί για την τροφοδοσία των κυκλωμάτων του μικροτσίπ. Στη συνέχεια, το τσιπ διαμορφώνει τα κύματα που η ετικέτα στέλνει πίσω στον αναγνώστη και ο αναγνώστης μετατρέπει τα νέα κύματα σε ψηφιακά δεδομένα

Το RFID δεν είναι απαραίτητα "καλύτερο" από τους γραμμωτούς κώδικες. Οι δύο αυτές τεχνολογίες είναι διαφορετικές και έχουν διαφορετικές εφαρμογές, οι οποίες ενίοτε επικαλύπτονται. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι οι γραμμωτοί κώδικες είναι τεχνολογία οπτικής επαφής. Δηλαδή, ένας σαρωτής πρέπει να "βλέπει" τον γραμμωτό κώδικα για να τον διαβάσει, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει συνήθως να προσανατολίσουν τον γραμμωτό κώδικα προς τον σαρωτή για να τον διαβάσουν. Αντίθετα, η αναγνώριση ραδιοσυχνότητας δεν απαιτεί οπτική επαφή. Οι ετικέτες RFID μπορούν να διαβαστούν εφόσον βρίσκονται εντός της εμβέλειας ενός αναγνώστη. Οι γραμμωτοί κώδικες έχουν και άλλες ελλείψεις. Εάν μια ετικέτα σκιστεί, λερωθεί ή πέσει, δεν υπάρχει τρόπος να σαρωθεί το αντικείμενο. Και οι τυπικοί γραμμωτοί κώδικες αναγνωρίζουν μόνο τον κατασκευαστή και το προϊόν, όχι το μοναδικό στοιχείο. Ο γραμμωτός κώδικας σε ένα κουτί γάλακτος είναι ίδιος με κάθε άλλο, καθιστώντας αδύνατο να προσδιοριστεί ποιο από αυτά θα μπορούσε να περάσει πρώτο την ημερομηνία λήξης του.

Ακριβώς όπως το ραδιόφωνό σας συντονίζεται σε διαφορετική συχνότητα για να ακούει διαφορετικά κανάλια, έτσι και οι ετικέτες RFID και οι αναγνώστες πρέπει να συντονίζονται στην ίδια συχνότητα για να επικοινωνούν. Τα συστήματα RFID χρησιμοποιούν πολλές διαφορετικές συχνότητες, αλλά γενικά οι πιο συνηθισμένες είναι οι χαμηλές (περίπου 125 KHz), οι υψηλές (13,56 MHz) και οι υπερυψηλές συχνότητες ή UHF (850-900 MHz). Τα μικροκύματα (2,45 GHz) χρησιμοποιούνται επίσης σε ορισμένες εφαρμογές. Τα ραδιοκύματα συμπεριφέρονται διαφορετικά σε διαφορετικές συχνότητες, οπότε πρέπει να επιλέξετε τη σωστή συχνότητα για τη σωστή εφαρμογή.

Διαφορετικές συχνότητες έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά που τις καθιστούν πιο χρήσιμες για διαφορετικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, οι ετικέτες χαμηλών συχνοτήτων είναι φθηνότερες από τις ετικέτες υπερυψηλών συχνοτήτων (UHF), χρησιμοποιούν λιγότερη ενέργεια και μπορούν να διαπεράσουν καλύτερα μη μεταλλικές ουσίες. Είναι ιδανικές για τη σάρωση αντικειμένων με υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, όπως τα φρούτα, σε κοντινή απόσταση. Οι συχνότητες UHF προσφέρουν συνήθως καλύτερη εμβέλεια και μπορούν να μεταφέρουν δεδομένα ταχύτερα. Χρησιμοποιούν όμως περισσότερη ενέργεια και είναι λιγότερο πιθανό να διαπεράσουν υλικά. Και επειδή τείνουν να είναι πιο "κατευθυνόμενες", απαιτούν μια καθαρή διαδρομή μεταξύ της ετικέτας και του αναγνώστη. Οι ετικέτες UHF μπορεί να είναι καλύτερες για τη σάρωση κιβωτίων με εμπορεύματα καθώς περνούν από μια θύρα σε μια αποθήκη. Είναι πιθανώς καλύτερο να συνεργαστείτε με έναν σύμβουλο, ολοκληρωτή ή πωλητή που μπορεί να σας βοηθήσει να επιλέξετε τη σωστή συχνότητα για την εφαρμογή σας